Beautiful Fragrance ตอนที่ 5 *cut nc*

 Beautiful Fragrance

ตอนที่ 5 "พี่ชาย" CUT NC

"พ...พี่ดงโฮ...หย..หยุด อ๊า!"ควานลินพยายามเอ่ยร้องห้าม มือขยุ้มไปที่กลุ่มผมสีดำของดงโฮ เขารู้สึกว่าพลังกายกำลังถูกสูบด้วยปากอันจาบจ้วงของอีกฝ่าย

ดงโฮทำหูทวนลมกับสิ่งที่ได้ยิน เพิ่มแรงดูดเม้มจนร่างบางใต้ร่างต้องร้องดังขึ้นอีก

 นี่คงจะเป็นครั้งแรกของควานลิน ที่ได้รับออรัลเซ็กส์

ครั้งแรกของน้องชายตัวดีที่ถูกเม้มจูบไปทั่วร่างกาย

ครั้งแรก

ครั้งแรก

ครั้งแรก

ดงโฮกำลังเสพติดกับคำว่าครั้งแรกของควานลิน

และเขาจะกวาดเอาทุกๆอย่างที่เป็นครั้งแรกของอีกฝ่าย

"ฮึก...หยุดเถอะ พี่ดงโฮ"เด็กน้อยเอ่ยร้องขอด้วยเสียงสั่นไหว เขารู้สึกถึงความอุ่นร้อนภายในแกนกายของตัวเอง มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่น่าหวาดกลัวแต่ก็ทำให้รู้สึกวาบหวาม ร่างกายเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และสัมผัสครั้งแรกนั่นก็ทำให้ภายในสมองของเด็กน้อยสับสนงุนงงไปหมด

"แน่ใจเหรอว่าอยากให้พี่หยุดน่ะ?"ดงโฮเอ่ยเสียงเข้ม ถอนปากจากแท่งร้อนขนาดน่ารักของอีกฝ่าย ก่อนจะเงยหน้ามาจ้องมองใบหน้าเย้ายวน

ความจริงคือ เขายังคงโมโหเด็กน้อยที่กล้าขัดขืนคำสั่งเขาอยู่

แต่ให้ตายเถอะ...

ถ้ายังไม่หยุดทำหน้าแบบนั้นอีก

พี่จะยัดเยียดของๆพี่เข้าไปในตัวเราทั้งแบบนี้เลยนะ หลิน...

อา...แค่คิดว่าต้องเข้าไปในช่องทางแคบๆนั่น

ต้องได้ยินเสียงหวีดร้องของคนใต้ร่างเพราะการกระทำรุนแรงของเขา

แค่นั้น...แกนกลางมหึมาใต้กางเกงก็ขยายใหญ่คับพองจนดงโฮรู้สึกอึดอัดไปหมด

"ไม่เอา...ไม่อยากทำอะไรแบบนี้ ฮึก...ผมขอร้อง นะ"ควานลินอ้อนวอน เบะปากราวจะร้องไห้ออกมา โดยไม่รู้ตัวเลยว่า สีหน้าแบบนั้นมันยิ่งปลุกอารมณ์ดิบของดงโฮมากกว่าเดิม "ผมไม่อยาก...ไม่อยาก...อ๊ะ!"

ดงโฮไม่อยากฟังคำปฏิเสธบ้าบอนั่น คัดค้านเสียงประท้วงด้วยการดูดเม้มแกนร้อนเล็กๆนั่นอย่างแรง ใช้มือรูดขึ้นลงไปมาอย่างเร็วร้อนจนควานลินแอ่นตัว หวีดร้องสุดเสียง

"ไม่! ไม่! อ๊าาาาา"เด็กน้อยหอบหายใจเสียงดัง ความอุ่นร้อนที่อัดอั้นอยู่ในภายในช่องท้องถูกปลดปล่อยออกมาเป็นของเหลวข้นสีขาวขุ่น   ดงโฮเห็นปริมาณที่หลั่งออกมาแล้วก็ยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก เพราะมันบ่งบอกถึงความไม่ประสาของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี

ไม่เคยช่วยตัวเองเลยสินะ

น้องชายตัวน้อยของเขา...

เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะสอนความเป็นผู้ใหญ่ให้ถึงใจเลย

ดงโฮพลิกกายที่อ่อนยวบราวคนไร้เรี่ยวแรงของควานลิน ลูบไล้ผิวกายเนียนละเอียดยิ่งกว่าหญิงสาวคนไหนที่เคยสัมผัส อา...แล้วกลิ่นหอมราวกับขนมหวานนี่

มันยิ่งเพิ่มอามณ์ราคะของเขาเป็นอย่างดี

ควานลินกำลังหอบหายใจเหนื่อย รู้สึกเวียนหัวเพราะการปลดปล่อยอะไรบางอย่างที่เขาไม่รู้สึกคุ้นเคย

ความไม่รู้ตัวของเด็กน้อย และใบหน้าที่คว่ำลงกับที่นอน...

ทำให้เขาไม่ทราบว่าอสูรร้ายได้เผยกายออกมาจากใต้อาภรณ์ของดงโฮแล้ว

กว่าจะรู้สึกตัว ควานลินก็สะดุ้งโหยง เมื่อสัมผัสว่ามีอะไรบางอย่างกำลังถูไถอยู่แถวร่องก้นเปลือยเปล่าของตัวเอง

ไม่นะ...

ควานลินร่ำร้องอยู่ในใจ

ความรู้สึกหวาดกลัวเหมือนเมื่อครั้งเกือบโดนรุมโทรมกลับเข้าในหัว

ควานลินไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้อีกแล้ว

อย่า...

ดงโฮรู้สึกว่าภายในลำคอแห้งผาก เขาปลดซิบแล้วเอาแก่นกายคั่งเลือดร้อนขนาดใหญ่ออกมาจากกางเกง ปลดปล่อยความอึดอัดทั้งหมดก่อนใช้ก้อนเนื้อนั่นลูบไล้ไปตามก้นขาวเนียนน่าสัมผัสของน้องชาย เขาใช้มือดึงรั้งที่สะโพกบอบบางนั่น ดึงอีกฝ่ายให้ใกล้ชิดกับใจกลางร่างกายมากขึ้น

ควานลินตัวสั่นเทิ้ม รู้สึกว่าใบหน้ากำลังซีดเผือด

"ม...ไม่...พี่ดงโฮ"เสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมาช่างบางเบาและสั่นระรัว เขาพยายามใช้มือเอื้อมไปด้านหลังเพื่อดันท้องของอีกฝ่ายออกจากตัวของเขา

เมื่อดงโฮเห็นดังนั้นก็ยกยิ้มขึ้น ตัดสินใจคว้าเอามือเรียวสวยของเด็กน้อยมาจับที่แก่นกายร้อนของเขาแทน

"ฮึก!"ร่างโปร่งบางสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือสัมผัสกับของร้อนของดงโฮ ร่างกายสั่นสะท้านมากกว่าเดิม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เจ้าแท่งร้อนนี่จะทำอะไรกับเขาในอนาคตที่จะถึงนี้

"จำเอาไว้นะ...ไลควานลิน"ดงโฮก้มลงกระซิบที่ข้างหูขาว แนบร่างกายแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกับเนื้อตัวเนียนนุ่มของน้องชาย เสียงที่ลอดผ่านริมฝีปากร้ายกาจนั่นช่างแหบพร่าและเต็มไปด้วยแรงราคะ

"ว่าสิ่งๆนี้น่ะ"ว่าแล้วก็ดันก้อนเนื้ออุ่นร้อนขนาดมหึมาให้แนบชิดกับร่องก้นของคนใต้ร่างมากยิ่งขึ้น ใช้มือคว้าเอวบางนั่น รั้งไม่ให้ขยับหนี"มันจะทำใ้ห้หลินต้องครางออกมาสุดเสียง"

"จะพรากเอาความบริสุทธิ์ของหลิน"ดงโฮเลียริมฝีปาก ใช้มือกร้านลูบผิวกายตั้งแต่ท้องจนมาหยุดหยอกเย้าที่ปถุมทันสีชมพูหวาน เรียกเสียงคราวอื้ออึงจากร่างโปร่ง

"จะทำให้หลินเสียวซ่านตลอดทั้งคืน"

"จะทำให้ร่างกายหลินคับแน่นจนแทบทนไม่ไหว"

"จะทำให้หลินต้องร้องเรียกชื่อพี่จนเสียงแหบแห้ง"

"จะทำให้ขาของหลินไม่มีแรงพอจะหนีพี่ไปอีก"

"และเจ้าสิ่งนี้แหละ...ที่จะทำให้ร่างกายของหลิน เป็นของพี่...เป็นของพี่คนเดียว"ดงโฮแสยะยิ้ม "และคืนนี้ พี่จะใช้เจ้าสิ่งนี้...ยัดเยียดให้หลินจนกว่าหลินจะหลาบจำ ว่าร่างกายนี้มันเป็นของพี่คนเดียว!"

เจ้าตัวรีบพลิกร่างบอบบางนั่นให้ประจันหน้ากับตัวเอง เมินใบหน้าอ้อนวอนเปื้อนน้ำตา

"ได้โปรด ฮืออ พี่ดงโฮ ไม่เอานะๆๆๆ"ควานลินขอร้องหลายๆครั้งด้วยความหวาดกลัว เมื่อดงโฮเริ่มใช้หัวของแก่นกายร้อนของดงโฮมาดุนดันที่ช่องทางคับแคบไร้การเบิกทางของควานลิน

ช่องทางสีหวานที่ช่างเชิญชวนดงโฮให้รีบเข้ามาครอบครอง

และเขานี่แหละ จะเป็นคนครอบครองมัน

"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่"เด็กน้อยส่ายหัวไปมา ปฏิเสธการกระทำที่ตัวเองจะได้รับ

ได้โปรด

ได้โปรด

ได้โปรด

เขาไม่อยากทำ

เขายังไม่พร้อม

เขาหวาดกลัวเหลือเกิน

ใครก็ได้....

ช่วยเขาที

"อ๊าาาาาา!!!!!!"

ควานลินหวีดร้องสุดเสียง เพียงชั่วครู่เดียว ที่แก่นร้อนขนาดใหญ่รุกล้ำเข้ามาในช่องทางหวานที่เคยบริสุทธิ์ มันรุกล้ำเข้ามาอย่างจาบจ้วง ฝืนเข้ามาด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดของดงโฮ และด้วยความรุนแรงที่อีกฝ่ายมอบให้ จึงปรากฏเลือดสดไหลลงมาตามช่องทางนั่น

ควานลินเจ็บ

ฮึก...

มันเจ็บเหลือเกิน

ราวกับร่างกายกำลังถูกจับแยกออกมาเป็นสองซีก

ร่างกายกำลังถูกทำร้ายจนทรมานแสนสาหัส

ผิดกับดงโฮ...

ที่รู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะระเบิด

ช่องทางอ่อนนุ่มนั่นคับแคบที่สุด ตลอดชีวิตที่เอากับผู้หญิงมานับร้อย เขาไม่เคยพบช่องทางไหนที่จะตอบรับสัมผัสแก่นกายร้อนแรงของเขาได้เสียวซ่านขนาดนี้ แน่นและนุ่มเสียจนเขาแทบเสียสติ

"อ๊า...หลิน หลิน"ดงโฮหอบหายใจ ครางชื่ออีกฝ่ายเบาๆ "ตัวเล็กของพี่ แน่นเหลือเกิน"

"ฮือออ ไม่เอาๆ เอาออกไป....เอาออกไป..."

ควานลินพยายามใช้มือบอบบางดันท้องแข็งๆของอีกฝ่ายออกจากร่าง แต่เรี่ยวร่างมันไม่เหลือพอจะต่อต้านอีกฝ่ายเลย ไม่อยากรับสัมผัสที่ถูกยัดเยียดให้รับ แต่จะคัดค้านก็ไม่มีกำลังพอ

เจ็บใจเหลือเกิน

"อย่าปฏิเสธสัมผัสของพี่เลย หลิน..."ดงโฮแสยะยิ้ม ก้มลงมอบจุมพิตที่ร้อนแรงให้อีกฝ่าย ใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดใส่แม้ควานลินจะไม่เต็มใจและพยายามหลีกหนี "คนดีของพี่ อ๊าาา...พี่รักหลินมากเลยนะ"

คำบอกรักที่เอ่ยออกมาทำให้ควานลินรู้สึกเกลียดชัง

ใจร้าย...

พี่ดงโฮใจร้ายท่ีสุด...

เกลียด!

หลังจากค้างของร้อนในช่องทางหวานนั่นจนรู้สึกว่าคนใต้ร่างเริ่มปรับตัวได้ ดงโฮก็ค่อยๆถอนแก่นกายออกอย่างยากลำบาก

"ฮึก...พี่ดงโฮ...เอามันออกไป เอาออกปะ...อ๊าาา!!!!"

ถอนได้ไม่นาน ดงโฮก็ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดกระแทกกระทั้นของๆตัวเองเข้าไปในช่องทางคับแน่นอีกครั้ง ทำให้ร่างบอบบางไหวตามแรงนั่นอย่างแรง ดงโฮไม่อาจจะต้านทานความเย้ายวนของอีกฝ่ายได้อีกแล้วเขาถอนกายแล้วกระแทก ทำซ้ำไปซ้ำมาด้วยความรุนแรง หยาบคาย ทุกสัมผัสกักขฬะ ถูกมอบให้ร่างบอบบางโดยอสูรร้ายเลวทราม

"เด็กน้อยของพี่ ซี้ดด..."ดงโฮกัดปาก"ตอดพี่แน่นเกินไปแล้ว หลิน หลิน อ๊าาา"ครางชื่ออีกฝ่ายไม่หยุด

กลิ่นของควานลินขณะมีเซ็กส์มันกำลังพรั่งพรู หลั่งล้นออกมาอย่างมากมาย

กลิ่นหอมที่อบอวลอยู่ภายในห้อง กำลังควบคุมสมองของดงโฮให้จดจ่ออยู่กับการ"มีเซ็กส์"กับควานลินเท่านั้น

และดงโฮก็ยอมให้กลิ่นขนมหวานน่าหลงใหลนั่นควบคุมทุกอย่าง

"อ๊าาา อ๊าาา!"เสียงหวานเย้ายวนครางดังกึกก้อง ด้วยจังหวะที่เน้นย้ำทุกจังหวะที่รุกล้ำเข้ามาภายในร่างกาย

ร่างหนากระแทกตัวเองเข้าไปในตัวควานลินให้ลึกขึ้น ใช้แรงกระแทกกระทั้นเรียกเสียงหวีดร้องจนคอแทบพัง ใช้ของมหึมานั่นสั่งสอนควานลินให้รับรู้ว่าร่างกายบอบบางนี่เป็นของใครกันแน่

จังหวะเซ็กส์ร้อนแรงมากขึ้น

รุนแรง หยาบคาย ไร้ความอ่อนโยน

ควานลินเกลียดมันมาก

แต่ร่างกายกำลังหักหลังจิตใจของเขา

"อื้ออออ...อ๊าาาาา!!!!!"

มือขาวบางจิกผ้าปูแน่น ปากร้องครางไม่หยุดตามจังหวะการกระแทกอันรุนแรงและเร่าร้อนนั่น เขารู้สึกถึงความเสียวซ่านที่บังเกิดขึ้น รู้สึกว่าก้นตัวเองมันร้อนระอุจนอยากกรีดร้อง อารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆเวลาที่แท่งใหญ่ๆกระแทกกับจุดอ่อนไหวของเขาทำให้เขากัดริมฝีปากเพราะเสียวเกินไป แม้ว่าจะยังเจ็บปวดถึงที่สุด แต่ก็รู้สึกดีจนถึงที่สุดเหมือนกัน

ควานลินแอ่นร่างกายตัวเองโดยไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวอีกที ท้องเนียนนุ่มของตัวเองก็ชนเข้ากับกล้ามท้องแข็งแกร่งของดงโฮ

นั่นสร้างความชอบใจให้พี่ชายเป็นอย่างดี

เด็กน้อยไร้เดียงสากำลังเรียนรู้ความเป็นผู้ใหญ่แล้ว

บทเรียนอันแสนโสมมที่เด็กน้อยคนนี้กำลังได้รับ

"อย่างน้อยร่างกายของหลินก็รู้นะ...ว่าอะไรที่มันต้องการ"ดงโฮเอ่ยอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้มลงเลียริมฝีปากที่ครางเสียงหวานไม่หยุด

เขาใช้ร่างกายท่อนล่าง ยัดเยียดเข้าไปในช่องทางนั่นถี่รัว

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!"เด็กน้อยที่สมองขาวโพลนไปหมด ร้องครางตามจังหวะการประแทกแสนร้อนแรงนั่น

จุดอ่อนไหวถูกเน้นย้ำจนอารมณ์พุ่งสูงจนถึงขีดสุด

ไม่ไหวแล้ว....

ฮึก...

"อ๊าาา!!!!!"

จนกระทั่งสัมผัสสุดท้าย กระแทกกระทั้นเข้ามาพร้อมกับของเหลวสีขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยในช่องทางหวานเต็มไปหมด เยอะมากจนเมื่อแก่นกลางร้อนถอนออกมาก็หยดย้อยลงมาบนผ้าปูเตียง

ดงโฮหอบหายใจอยู่ครู่หนึ่ง จ้องมองร่างโปร่งบางที่อ่อนยวบลงบนเตียง ดูปวกเปียก ไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืนเหมือนตอนแรก

เขาเผยอรอยยิ้มกว้าง ก้มลงกระซิบที่ข้างหูของเด็กน้อยไร้เดียงสาที่บัดนี้ ได้สูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว

"อย่าเพิ่งพักผ่อนสิ ตัวเล็กของพี่"

"นี่น่ะ มันเพิ่งเริ่มเองนะ"

ก่อนที่จะเอาของมหึมานั่น กระแทกเข้าไปในช่องทางหวานนั่นอีกครั้ง

เขาเกลียดพี่ดงโฮที่สุด...



>>>.อ่านต่อ เด็กดี https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1661232&chapter=6